ಸಾಹಿತ್ಯ ಚೈತ್ರ

ಹೊತ್ತಾಯಿತು ಸ್ವಾಮಿ, ಸಮಯ ಹೋಗಿದ್ದೆ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ!
ಚಳಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಚ್ಚನೆ ಹೊದ್ದು ಮಲಗಿದರೆ
ಕಾಲ ಕಳೆದದ್ದು ಗೊತ್ತಾಗುವುದೇ?
ಗೊತ್ತಾಗಿ ಆಯಿತಲ್ಲ? ಇನ್ನೇನು ಮಾಡುವುದು..
ನಿತ್ಯ ಕರ್ಮಗಳ ಮುಗಿಸಿ,
ಚುರುಗುಡುವ ಹೊಟ್ಟೆಗೊಂದಿಷ್ಟುಹಿಟ್ಟು ತುರುಕಿ
ಕಾಲಿಗೆ ಚಕ್ರ ಕಟ್ಟಿ ಕೊಂಡವರಂತೆ
ದುಡುದುಡನೆ ಓಡುವುದು

ಏದುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತ ಅಂತೂ ಇಂತೂ ಗಮ್ಯ ತಲುಪಿ
ಎದುರು ಬಂದವ್ರಿಗೊಮ್ಮೆ ಹಲ್ಲು ತೋರಿಸಿ
ಕುರ್ಚಿಯ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತೆವೆಂದರೆ
ಹೊತ್ತು ಹೋಗಿದ್ದೆ ತಿಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ
ಕತ್ತಲಾದಮೇಲೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮನೆಯ ನೆನಪಾಗಿ
ತೀರದ ಟ್ರಾಫಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಕೊಂಡು
ವ್ಯವಸ್ಥೆಗೆ, ಹಣೆಬರಹಕ್ಕೆ ಬಯ್ದುಕೊಳ್ಳುವುದು

ಶನಿವಾರ ರವಿವಾರ ಬಂತೆಂದರೆ ಸಾಕು
ಯೋಜನೆಗಳ ಸರಮಾಲೆ
ಶುಕ್ರವಾರವೇ ತಯಾರಾಗಿರುವುದು!
ಶಾಪಿಂಗ್, ಡೇಟಿಂಗ್, ವಾಷಿಂಗ್...
ಆದರೆ ಕಡೆಗೆ ಸಫಲವಾಗೋದು ಸ್ಲೀಪಿಂಗ್

ಮತ್ತೆ ಸೋಮವಾರ ಬರಲು ಹೊರಳಿ
ಮುಖವ ಮಾಡುವೆವು ಆಫೀಸಿನತ್ತ ಮರಳಿ
ಅದೇ ಜಾಗ ಅದೇ ಕುರ್ಚಿ,
ಅದೇ ಹವಾನಿಯಂತ್ರಿತ ಕಾರ್ಯಾಲಯ
ಆದರೆ ಒಳಗೆ ಕುಳಿತ
ತಣ್ಣನೆಯ ತಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಯೋಚನೆಗಳ ಧಗಧಗ!

ಕತ್ತೆಯಂತೆ ದುಡಿದು, ದಣಿದ ದೇಹ
ದನದಂತೆ ತಿಂದು, ಮೂಲೆಯನರಸಿ
ನಾಯಿಯಂತೆ ಬಿದ್ದುಕೊಳ್ಳುವುದ ನೋಡಿದಾಗ
ಸಾಕಪ್ಪ ಸಾಕು ಎನಿಸಿದರೂ..
ಕಾಂಚಾಣ ಕುಣಿಸುತ್ತಿರುವ ಜಗದಿ
ನಾವು ಇದ್ದೇವೆ ಎಂದು ಕುಣಿದು ತೋರಿಸಲು
ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗನೆ ಎದ್ದು ಮತ್ತೆ
ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೊರಡಬೇಕು!!

-ಭಾರತಿಯ