ಸಾಹಿತ್ಯ ಚೈತ್ರ

                       ?
ತಂಪು ತಂಗಾಳಿ ತಿಳಿಯಾಗಿ ಬೀಸುವಾಗ
ತುಂಬು ಚಂದಿರನ ನೋಡಿಕೊಂಡು
ಮೆತ್ತನೆಯ ಹುಲ್ಲು ಹಾಸಿನ ಮೇಲೆ
ಬರಿಗಾಲಲ್ಲಿ ನಡೆಯೋಣವೆಂದುಕೊಂಡು
ಭೂಮಾತೆಯ ಮೇಲೆ ಹೆಜ್ಜೆಯೂರಿದಾಗ
ಕಾಲಿಗೆ ತಂಪು ಸೂಸಿ  ಮನಸು ಮಗುವಾಯಿತು

ಇಬ್ಬನಿಯೊಂದು ಮೇಲಿಂದ ಇಳಿದು
ಇನಿಯನಂತೆ ನನ್ನ ತಬ್ಬಿ
ಮಂಜು ಮುಸುಕುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ
ಕಚಗುಳಿಯ ಭಾವ ನೀಡಿ
ಎಲ್ಲೋ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುವಾಗ
ಸ್ವರ್ಗವೇ ಬೇಡವೆನಿಸಿತು

ಬಾಗಿ ಬಳುಕುವ ಬಳ್ಳಿಯೊಂದು
ಮೆಲ್ಲ ನನ್ನ ಕಡೆಗೆ ಬಂದು
ಮುತ್ತು ನೀಡುವಂತೆ ತಾಗಿ
ತಿಳಿಯಾದುದೊಂದು ಸ್ಪರ್ಶ ನೀಡಿ
ತಿರುಗಿ ತಾ ಹೊರಟಾಗ
ನಲ್ಲೆಯ ನೆನಪು ಮಾಸಿತು

ಪ್ರಕೃತಿ ತನ್ನ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನೆಲ್ಲ
ನನಗಾಗಿ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕಿಟ್ಟಂತೆ  ಮನವು ಬಗೆದು
ತನುವು ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತೇಲಾಡಿ
ಉಲ್ಲಾಸ ಎದೆಯ ತುಂಬೆಲ್ಲಾ ತುಳುಕಾಡಿ
ಖುಷಿಯೆಂದರೆನೆಂದು ಅರಿವಾಗಿ
ರಾತ್ರಿ ರೋಮಾಂಚನವಾಯಿತು

ಹೊರಗಣ ತಂಪು
ಒಳಗಿನ ಕಾವ ತಣಿಸುವ ಪರಿನೋಡಿ
ನಿಸರ್ಗದ ಜಾಣ್ಮೆಗೆ ತಲೆದೂಗಬೇಕೆನಿಸಿ
ಮುಂದೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಕಿತ್ತಿಡುವ ಮೊದಲು
ಎದುರಿಗೆ ಬಂದ ಮಾನವೇತರ ಜೀವಿಗಳ ಕಂಡು
ಮುಗುಳ್ನಗುವೊಂದು ಮೊಗದಲಿ ಮೂಡಿತು

ಮಾನವನ ಸ್ವಾರ್ಥಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾಗಿ
ಕುಡಿವ ನೀರಿಗೂ, ತುಂಡು ಭೂಮಿಗೂ
ಕನಕದ ಬೆಲೆ ಬಂದಿರುವುದ ನೆನೆದು
ಖೇದಗೊಂಡ ಜೀವವೊಂದು
ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು
ಮುಂಬರಲಿರುವ ಜೀವಗಳ  ನೆನೆಯಿತು

ಮಣ್ಣಿಗಾಗಿ ಹೊಡೆದಾಟ ಕಂಡ ನಮಗೆ
ನೀರಿಗಾಗಿ ಹೊಡೆದಾಡುವ ಕಾಲವಿನ್ನು
ದೂರವಿಲ್ಲವೆಂಬುದರ ಅರಿವಾಗಿ
ಸಿದ್ದತೆಯ ರೂಪಿಸುವದರಲ್ಲಿ
ಬುದ್ಧಿ ತೊಡಗಬೇಕೆನ್ನುವಾಗ
ಭವಿಷ್ಯದ ಕರಾಳತೆ ಬೆಚ್ಚಿ ಬೀಳಿಸಿತು!!!
                                 -ಭಾರತೀಯ
                                   ಪ್ರಸನ್ನ. ಆರ್. ಹೆಗಡೆ